به گزارش نفت نما به نقل از مدیریت امور اوپک و روابط با مجامع انرژی وزارت نفت، بازارهای مالی پس از آنکه جروم پاول، رئیس فدرال رزرو تمایلی به کاهش نرخ بهره در آینده نزدیک نشان نداد، بار دیگر به این موضوع واکنش منفی نشان دادند. پاول در تازه‌ترین اظهارات خود بر خطرات تورمی ناشی از تعرفه‌ها تأکید کرد و گفت: «اقتصاد آمریکا طوری رفتار نمی‌کند که گویی نرخ‌های فعلی محدودکننده هستند.» این مواضع نشان می‌دهد مسیر طولانی‌تری تا کاهش نرخ بهره باقی مانده است.
از طرف دیگر، همزمان با افزایش تقاضای برق در آمریکا و تلاش برای تقویت شبکه برای پاسخ به نیاز مراکز داده هوش مصنوعی، سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی باتری که نقش کلیدی در پایداری شبکه دارند، ممکن است به‌دلیل سیاست‌های ترامپ با کاهش سرعت رشد مواجه شوند.
قانون جدید ترامپ موسوم به «یک قانون بزرگ زیبا» تا پایان ۲۰۳۲ اعتبار مالیاتی کامل برای این صنعت حفظ کرده، اما مقررات سخت‌گیرانه‌ای موسوم به نهادهای خارجی نگران‌کننده (FEOC) وضع کرده که به پروژه‌هایی که تحت مالکیت یا کنترل کشورهایی مثل چین هستند، مشوق مالی اعطا نمی‌کند.
وابستگی آمریکا به چین در زمینه ذخیره‌سازی انرژی
چین بخش بزرگی از زنجیره تأمین جهانی ذخیره‌سازی انرژی را در اختیار دارد ازجمله مواد معدنی حیاتی و سلول‌های باتری که اجزای اصلی این فناوری هستند. تأمین‌کنندگان داخلی آمریکا در حال توسعه ظرفیت خود هستند، اما مؤسسه وود مکنزی تخمین می‌زند که تا سال ۲۰۳۰ تنها قادر به تأمین ۴۰ درصد تقاضای داخلی برای ذخیره‌سازی انرژی هستند. به همین دلیل توسعه‌دهندگان پروژه‌ها در آمریکا تحت فشار قرار دارند، ساخت‌وساز را سریع‌تر آغاز کنند تا پیش از اجرای محدودیت‌های FEOC در ۲۰۲۶ از اعتبار مالیاتی بهره‌مند شوند. با این حال کارشناسان انتظار دارند تولیدکنندگان داخلی قادر به تأمین کل تقاضا نباشند و کمبود محصول آمریکایی سبب افزایش قیمت‌ها شود. برخی توسعه‌دهندگان همچنان به باتری‌های چینی متکی خواهند بود که هزینه پروژه‌ها را بالا می‌برد.
کریس مک‌کیسک، مدیرعامل Fullmark Energy می‌گوید شرکت تحت مدیریت وی از همین حالا انتظار قیمت‌های بالاتر را دارد، زیرا خرید باتری‌های داخلی را افزایش داده است. مک‌کیسک در این رابطه اظهار کرد: «تعداد پروژه‌ها را مقداری کم کردیم تا روی بهترین‌ها تمرکز کنیم. صنعت در نهایت به همین سمت خواهد رفت.
آلیسون فینی، تحلیلگر وود مکنزی نیز بر این عقیده است که قیمت‌های بالاتر امکان دارد سبب تعویق یا لغو پروژه‌ها شود. بر اساس گزارش منتشرشده از سوی گروه پژوهشی E2، در سال ۲۰۲۵ تاکنون ۱۶ پروژه ذخیره‌سازی باتری کوچک‌تر یا لغو شده‌اند.
باتری‌های غیرچینی، قادر به تأمین نیاز آمریکا هستند؟
با وجود این شرایط چالش‌برانگیز، تقاضا برای باتری‌های غیرچینی افزایش یافته است. ال‌جی انرژی سولوشن کره‌جنوبی نیز اعلام کرده است که رشد بیش از ۶۰ درصدی تقاضای باتری را برای سیستم‌های ذخیره‌سازی انرژی در سال آینده پیش‌بینی می‌کند و این شرکت قصد دارد ظرفیت خود در میشیگان را به ۱۷ گیگاوات ساعت افزایش دهد که تا سال ۲۰۲۶ این عدد به بیش از ۳۰ گیگاوات ساعت می‌رسد.
اما تولیدکنندگان آمریکایی و غیرچینی برای دریافت اعتبار مالیاتی باید از مقررات FEOC تبعیت کنند؛ سهم اجزای تأمین‌شده از کشورهای ممنوعه باید محدود باشد و بعد از سال ۲۰۲۹ سخت‌گیرانه‌تر می‌شود. این موضوع می‌تواند برای تولیدکنندگان داخلی که با شرکت‌های چینی شریک شده‌اند، مشکل ایجاد کند.
جوانا مارتین زیگن‌فوس از مؤسسه Wärtsilä Energy Storage بر این عقیده است که توسعه‌دهندگان آمریکایی همچنان به باتری‌های چینی نیاز خواهند داشت. وی در این زمینه می‌گوید: «واشنگتن در عمل تولید داخل را زمین‌گیر کرده، چون دریافت اعتبار مالیاتی برای اجزای باتری بسیار پیچیده شده است.»
ادوارد راکلی از CRU انتظار دارد تقاضا برای ذخیره‌سازی باتری تا ۲۰۳۰ حدود ۱۰ تا ۲۰ درصد کاهش یابد و آثار «شوک سیاستی» احتمالاً پس از ۱۸ ماه نخست نمایان شود.
توافق تجاری آمریکا و اروپا، خیالی و غیرممکن
واشنگتن و بروکسل به‌تازگی طی یک توافق تجاری اعلام کردند قرار است شرکت‌های اروپایی طی سه سال ۷۵۰ میلیارد دلار انرژی آمریکایی خریداری کنند. بیشتر تحلیلگران این هدف را «غیرممکن» یا «خیالی» دانستند. کمیسیون اروپا در پاسخ گفت که هدف ۲۵۰ میلیارد دلار در سال بر اساس «ارزیابی دقیق» است و منعکس‌کننده قدرت شراکت انرژی اروپا و آمریکا است که حالا تأمین‌کننده اصلی نفت و ال‌ان‌جی اتحادیه اروپا شده است. اما جزئیات نشان می‌دهد این هدف بسیار سخت است. ارزش واردات فعلی آمریکا به اروپا (ال‌ان‌جی، نفت، سوخت هسته‌ای) حدود ۹۰ تا ۱۰۰ میلیارد دلار در سال است و حتی با جایگزینی ۲۶ میلیارد دلار انرژی روسیه، کل خرید به ۱۲۵ میلیارد دلار می‌رسد که هنوز نصف هدف تعیین شده است.
بروکسل پیشنهاد کرده است که با ابزار AggregateEU تقاضای انرژی اتحادیه را جمع کند و با عرضه‌های رقابتی آمریکا تطبیق دهد، اما حتی اضافه کردن سرمایه‌گذاری‌های فناورانه و صادرات تجهیزات هسته‌ای به‌سختی شکاف را پر می‌کند.
