نفت نما- اظهارات اخیر وزیر نفت در حضور رئیس‌جمهور مبنی بر اینکه من گاز ۳۳ سنتی را به پتروشیمی ها پنج سنت نمی‌فروشم و این رانت است، بار دیگر نشان داد که صنعت پتروشیمی در کشور تا چه میزان گرفتار سطحی نگری شده است.
پاک نژاد در حالی از صادرات گاز به عراق سخن به میان آورده و چوبِ آن را بر سرِ پتروشیمی ها می کوبد که به نظر فراموش کرده که بخش قابل‌توجهی از درآمدهای صادرات گاز به این کشور یا در حساب‌های بلوکه‌شده مانده یا با تأخیر و دشواری بسیار وصول می شود در حالی که مصرف گاز در داخل کشور توسط پتروشیمی ها ضمن این که منجر به تولید محصول با ارزش افزوده می شود، بازگشت سرمایه ی راحت تر و بهتری هم خواهد داشت.
از سوی دیگر، فروش گاز به شرکت های پتروشیمیِ درون کشور موجب تبدیل به ده‌ها برابر ارزش اقتصادی شده که این موضوع کمک حال دولت در شرایط دشوار ارزی است.
از طرفی، فروش گاز به صورت فعلی اگر گران تر از تحویلِ آن ها به شرکت های پتروشیمی باشد، نوعی خام فروشی بوده که با سیاست های اقتصاد مقاومتی در تضاد است.
از سوی دیگر پتروشیمی‌ها علاوه بر ارزش افزوده، نقش پررنگی در اشتغالزایی، توسعه منطقه‌ای و مسئولیت‌های اجتماعی دارند که به نظر می رسد وزیر نفت در سخنان خود به آن ها توجه نکرده است.
این روزها پتروشیمی ها علاوه بر تولید و اشتغالزایی، در ارزآوری، مدرسه و درمانگاه سازی در مناطق محروم و ده ها پروژه عام المنفعه دیگر نیز مشارکت می کنند که قطعا فروش گاز به کشورهای همسایه چنین مزایایی ندارد.
در حال حاضر هزاران شغل مستقیم و غیرمستقیم به واسطه فعالیت های شرکت های پتروشیمی برای جوانان کشورمان فراهم شده که صادرات گاز هیچ گاه نمی تواند چنین نقش مهمی در اشتغال و محرومیت‌زدایی بر عهده بگیرد.
بنابراین بهتر است پیش از آنکه پتروشیمی‌ها به رانت‌خواری متهم شده و هرازچندگاهی قیمت گاز را بر سرِ آنان بکوبیم، نگاه حاکمیتی به این صنعت را اصلاح کرده و به این نکته مهم عنایت داشته باشیم که آن ها بازوی توسعه ملی اند که اگر حمایت شوند، می‌توانند ایران را از دام خام‌فروشی نجات دهند.
