نفت نما- خبرهای خوبی از پتروشیمی ها به گوش نمی رسد. گران شدن قیمت گاز، قطع گاز در پیک مصرفِ زمستان، افزایش مالیات، کاهش قیمت برخی محصولات در بازارهای جهانی، همه و همه از دغدغه هایی هستند که گاها تولید را با مشکل مواجه می کنند.
به بیان دیگر مدیران پتروشیمی ها به جای تمرکز بر تولید و ارزآوری برای کشور ابتدا باید از پسِ ده ها مشکل داخلی برآیند تا پس از گذشتِ شش خان، به خان هفتم و تولید رسیده و سپس به فکر صادرات و ورود ارز به کشور باشند.
در کنار این مشکلات اما نگرانی های دیگری نیز وجود دارد که گاها نفس پتروشیمی ها را به شماره می اندازد تا جایی که دیگر رمقی برای ادامه فعالیت های یک شرکت بر جای نمی گذارد.
قطع گاز پتروشیمی ها به بهانه بدهی این شرکت ها در حالی که دولت خود از بزرگ ترین بدهکاران پتروشیمی ها محسوب می شود، نه تنها عجیب بلکه حیرت آور است.
سخنگوی کمیسیون تلفیق بودجه سال ۱۴۰۳ چندی قبل گفته بود که دلیل پرداخت نشدنِ بدهیِ گازیِ پتروشیمی‌ها به ویژه اوره سازها طلب آن ها از دولت است زیرا پیمانکارها چند برابر آن چیزی که به دولت بدهکار هستند از دولت طلبکارند، اما در این زمینه فکری نشده است.
تنها چند روز پس از این گفته ها امروز خبر رسید گاز شرکت پتروشیمی لردگان به دلیل بدهی قطع شده و تولید در این شرکت متوقف شده است.
در این که شرکت های پتروشیمی می بایست پول گاز خود را پرداخت کنند بحثی نیست اما رفتارهایی از این دست نه تنها با سیاست دولت همخوانی ندارد بلکه متناقض با شعار سال مبنی بر جهش تولید با مشارکت مردم است.
این که چند ماه به دلیل پیک مصرف گاز در زمستان، گازِ بعضی شرکت ها را قطع کنیم و پس از آن نیز به بهانه بدهی، از ورود گاز به این شرکت ها جلوگیری کنیم با هیچ منطق و اصول اقتصادی سازگار نیست.
به نظر می رسد وزارت نفت در راس و شرکت ملی گاز ایران در ذیل آن باید چاره ای برای چنین معضلاتی بیندیشند و به این نکته مهم عنایت داشته باشند که شرکت های پتروشیمی علی رغم تمام مشکلات موجود، از ارزآورترین شرکت ها برای کشورمان در دوران تحریم محسوب شده که با تداوم چنین کج سلیقگی هایی ممکن است چراغِ این شرکت ها هم برای همیشه خاموش شود.
موضوعی که نه تنها باعث کاهش شدید ورود ارز به کشور خواهد شد بلکه موجب افزایش بیکاری، کاهش درآمد مردم و در نتیجه تشدید تنش های اجتماعی در جامعه می شود.
Friday, 4 April , 2025