خاطرات تلخ آریاساسول و بی اعتمادی مردم به گوگرد پارک نایبند

نفت نما- همه چیز از یک مصاحبه کوتاه در حاشیه برگزاری هفدهمین نمایشگاه بین المللی ایران پلاست در تهران آغاز شد.

جایی که خبرنگار آژانس خبری نفت نما در مورد امضای تفاهم نامه بین سازمان منطقه ویژه پارس و شرکت صنایع پتروشیمی خلیج فارس درمورد احداث شهرک شیمیایی در منطقه نایبند عسلویه از سخاوت اسدی، مدیرعامل منطقه ویژه و علی عسگری، مدیرعامل هلدینگ خلیج فارس سئوالاتی مطرح کرد.

بر اساس گفته های این دو مقام مسئول قرار شد در منطقه نایبند پارک گوگردی احداث شود تا معضل گوگرد عسلویه برای همیشه حل شود.

گوگرد باز که مدت ها مردم منطقه را آزار می داد مدتی است به صورت فله ای صادر می شود تا ضمن کاهش تبعات آن در منطقه، برای کشور ارزآوری داشته باشد اما مسئولین اعتقاد دارند می توان با تبدیل این گوگردها به محصولات پایین دستی، ضمن برآورده کردن نیازهای داخل و ایجاد اشتغال برای کشور ارز بیشتری جذب کرد.

خبر خوبی که بازتاب منفی داشت

این خبر که به نظر بسیار خوب و مسرت بخش است پس از انتشار در بین مردم به ویژه فعالین محیط زیستی و رسانه ها با واکنش منفی مواجه شد.

مردم اعتقاد دارند نایبند به عنوان اولین پارک ملی دریایی کشور نباید دستخوش تغییرات صنعتی شود.

بی اعتمادی مردم منطقه به برخی شرکت های پتروشیمی

اگرچه اجرای طرح پارک گوگردی می تواند یکی از مهم ترین چالش های منطقه یعنی گوگرد روباز را که اکنون صادر می شود حل کند اما بی اعتمادی مردم به برخی شرکت های پتروشیمی به ویژه مشکلاتی که شرکت آریاساسول در چند وقت اخیر برای منطقه نایبند به وجود آورده است موجب شده تا فعالین محیط زیستی با نگاه تردید به این موضوع بنگرند.

موضوع از این قرار است که شرکت پلیمر آریاساسول در سال ۹۵ مجوز احداث مرکزی اقامتی در منطقه نایبند را از دستگاه های مربوطه دریافت کرد.

عکس قدیمی است/منبع عکس: فارس

مجوزی که بعدا اعلام شد به مجتمع گردشگری تغییر یافت اما پس از چندی فعالین محیط زیست اعلام کردند که فونداسیون و اسکلتی که احداث شده هیچ شباهتی به مجتمع گردشگری نداشته بلکه بیشتر شبیه به مرکز اقامتی دائم کارکنان این شرکت است.

آن ها می گویند در حالی که مسئولین به مردم بومی اجازه هیچگونه ساخت و ساز در این منطقه را نمی دهند اما شرکت آریاساسول با مبالغ بسیار پایینی زمین ها را خریداری و پس از تغییر کاربری به بهانه غیرقابل کشت بودن، شروع به ساخت اقامتگاه دائم کارکنان خود کرده است.

چندی قبل یوسف صفری، از فعالان محیط زیست و عضو شورای روستای سهمو شمالی که کمتر از ۲۰ دقیقه با نایبند فاصله دارد به یکی از رسانه ها گفت: «تغییر کاربری تابع ضوابط است. یکی از همین ضوابط، مصوبات شورای عالی معماری و شهرسازی است که مطابق آن ساخت‌وساز در مناطق چهارگانه ممنوع است اما این عده به هر نحو که شده مجوز ساخت‌وساز گرفتند.» این مجوز ساخت‌وساز فارغ از تبعات محیط زیستی و غیرقانونی بودنش، تعارضات میان مردم محلی و محیط زیست را عمیق‌تر کرده است.

آشِ شورِ شرکت آریاساسول

آش شرکت پتروشیمی آریاساسول آنچنان شور شد که در نتیجه اعتراضات متعدد فعالین محیط‌زیست در نهایت در سال ۹۹ به دستور رییس وقت محیط زیست در استان بوشهر پروژه به مدت ۴ الی ۵ ماه متوقف شد تا بررسی های بیشتری صورت گیرد.

فرهاد قلی نژاد، رییس سازمان محیط‌زیست وقت استان بوشهر گفته بود: «متاسفانه محیط زیست وقت، یک مجوز کلی بدون پلان و طرح صادر می‌کند. در نیمه دوم سال ۹۷ که من به بوشهر آمدم پروژه در حال کار کردن بود و پی درآورده و بتن‌ریزی کرده بودند که ما وارد شدیم و عملیات ساخت‌وساز را به مدت ۴ الی ۵ ماه متوقف کردیم و گفتیم این طرح، پلان (نقشه) ندارد. سپس یک پلان آورده و گفتند قبلا ارائه شده که ما باغ گیاه‌شناسی، سایت پرنده‌نگری و موزه را به آن اضافه کرده و گفتیم باید به طرح گردشگری تبدیل شود.»

پیگیری های نفت نما نیز نشان می دهد شرکت آریاساسول مجوز احداث مجتمع آموزشی فرهنگی مسکونی و اقامتی را به صورت خام از دستگاه های متولی دریافت کرده و در زمان ساخت نگاه ویژه ای به اقامتی داشته و عملا از بخش های دیگر غافل شده است.

هر چند که در مقابل فشارهای فعالین محیط زیستی اعلام کرده که پس از ساخت اقامتگاه نسبت به احداث و راه اندازی سایر قسمت ها اقدام خواهد شد.

موضوعی که جامعه محیط‌زیستی با تردید به آن می نگرد و با توجه به سوابق برخی شرکت های پتروشیمی آن را جدی نمی گیرند.

عکس قدیمی است/منبع عکس: فارس

البته حاشیه های شرکت پلیمر آریاساسول به همین مورد ختم نشد.

قطع ناگهانی حمایت آریاساسول از آهوهای جبیر

این شرکت که در چند سال قبل حامی آهوهای جبیر بود به طور ناگهانی و به بهانه اتمام قراردادش با شرکت پیمانکاری، حمایت خود را از این حیوانات کمیاب قطع کرد.

به گفته عبدالرحمن مرادزاده، مدیرکل محیط زیست استان بوشهر، شرکت آریاساسول با این اعتقاد که مدت قرارداد تمام شده و طرح با رهاسازی جبیرها به محیط طبیعی به طور تقریبی به نتیجه رسیده و فضا را برای حضور و حمایت شرکت‌های دیگر نفتی که قصد انجام پروژه‌های زیست محیطی دارند باز می‌گذارد حمایت خود را از این آهوان قطع کرد.

وی که با یکی از خبرگزاری های کشوری گفتگو می کرد، اظهار داشت: اگر شرکت حامی(آریاساسول) به یک باره همکاری خود را قطع نمی‌کرد و یا از قبل به اداره کل حفاظت از محیط زیست استان بوشهر اعلام کرده بود به طور یقین این مجموعه با آمادگی بیشتری با این مساله روبرو می‌شد و شرایط را مدیریت می‌کرد.

به گفته مرادزاده اگر مجموعه محیط زیست می‌دانست قرار است شرکت حامی زیر یکسال دست از حمایت خود بردارد به طور یقین پروژه رهاسازی را انجام نمی‌داد چرا که در محدوده فنس و در شرایط بهتری می‌توانست این پستانداران را مدیریت کند.

خاطرات تلخ آریاساسول و بی اعتمادی مردم به گوگرد پارک نایبند

اکنون شاید بهتر بتوان دلیل بی اعتمادی مردم منطقه به شرکت های مستقر در عسلویه را درک کرد.

شاید یکی از مهم ترین دلایلی که امروز جامعه محیط زیستی و رسانه های منطقه نسبت به خبر خوش دو مدیرعامل سازمان منطقه ویژه پارس و هلدینگ خلیج فارس واکنش منفی نشان داده و حاضر به پذیرش آن نیستند، سوابق بد و خاطرات تلخ شرکت هایی همچون آریاساسول در تعامل با محیط پیرامونی باشد وگرنه ایجاد شهرک گوگردی برای رفع معضل مهم انبارهای روباز گوگرد که ارتباط مستقیم با جان مردم منطقه دارد آنچنان مهم و اثرگذار هست که ساکنین این مناطق با شنیدن آن لبخند رضایت بر لب داشته باشند.